DICHTERSDAG

DONDERDAG was het weer zo ver. Nationale dichtersdag. Met een vriendin en Wim ging ik op weg naar de uitgelezen lokatie, die zoals gewoonlijk minimaal toegankelijk is voor rolstoelgebruikers. Dichters zijn niet attent. Bezoekers gelukkig wel. Terwijl Wim en Krijn hulp zochten in het pand, stonden er al twee jongemannen lachend aan mijn zijde en vroegen of ik hen vertrouwde. "Blind!" lachte ik terug en dus droegen zij mij de stoep op. Waarom de rechtbank nooit een oprit heeft gehad, zal alijd een raadsel blijven.
Binnen kon ik met moeite de kelder voor de opening bereiken. Hier waren vier mannen voor nodig. Vier raadsleden tilden mij weer naar boven en door al dit gehijs misten wij het optreden van mijn favoriete Antjie Krog. De nadelen van een handicap.
We waren wel paraat aan haar tafeltje waar zij signeerde, maar de optredens in de hotelkamers boven bleken weer onbereikbaar. Dus zaten we bijna de hele avond in het auditorium bij de flitsoptredens. Overigens zeer de moeite waard.
Maar volgend jaar zal ik Ingmar Heijtze tijdig benaderen dat hij op de toegankelijkheid moet letten!